برای ساخت این تراشه محققان از یک نوار شفاف از جنس دی اکسید تیتانیوم استفاده کردند. طول موج تابشی در حد نانومتر بوده و با برخورد به سطح، در سطح آن پخش می‌شود و «میدان محوشونده» ایجاد می کند. لیزر می‌تواند پراش رامان در فضای بالا تراشه ایجاد کند در حالی که خود روی تراشه محدود شده است. پرتو پراش یافته را می‌توان توسط یک منشور از هم باز کرد و در آن الگوهای منحصر به فردی را مشاهده نمود که نشان دهنده ساختار مولکول هستند.
جین سانتییویچ از محققان این پروژه می‌گوید: « اگر شما بخواهید یک حسگر شیمیایی در آزمایشگاه داشته باشید شاید کار دشواری نباشد اما اگر بخواهید این حسگر را در محیط بیرون از آزمایشگاه داشته باشید با چالش هایی روبرو هستید. ما در این پروژه فناوری ساخت حسگر شیمیایی مورد استفاده در تلفن همراه را ارائه کردیم. این فناوری می‌تواند برای پزشکی شخصی مورد استفاده قرار گیرد.»
کریستوفر ایوان از موسسه کاولی دانشگاه کرنل می‌گوید: « ما اولین گروهی نیستیم که روی این فناوری کار می‌کنیم اما این فناوری که ارائه کردیم در نوع خود بی‌نظیر است.»
نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای با عنوان "TiO2 Nanophotonic Sensors for Efficient Integrated Evanescent Raman Spectroscopy" در نشریه ACS Photonics منتشر شده است.
دی‌اکسید تیتانیوم دارای ضریب شکست بالایی است بنابراین کنتراست بالایی در فضای فوقانی تراشه ایجاد می‌کند. این ماده نسبت به نور مرئی، شفاف بوده که به محققان اجازه می‌دهد از لیزرهای با طول موج پایین استفاده کنند. این کار منجر به پراش بهتر در نمونه می‌شود.