زباله هایی که ثروتی پنهان هستند و با سهل انگاری از دست می روند و با خود حجم زیادی از ثروت و سرمایه های ملی را به گورستانی از پسماندها تبدیل می کنند. عدم مدیریت درست این دورریزهای پنهان مانده از چشم مدیران و مردم می تواند در کنار مخاطرات زیست محیطی، بخش قابل توجهی از مواد ارزشمند و قابل بازیافت را به هدر دهد.

این اتفاق هم به چند دلیل ساده چون «بهینه نبودن روش های فعلی جمع آوری پسماندها»، «مصرف گرایی»، «عدم تفکیک پسماندها»، «استفاده از روش های سنتی جمع آوری این زباله ها» و غیره رخ می دهد که این هدررفت منابع را می توان با کمک فناوری های مدرن و با دانش تخصصی، کاهش داد. در دنیا مدیریت پسماندها به عنوان راهکاری مناسب برای احیای مجدد و بازگرداندن این مواد به چرخه مصرف کاربرد دارد.

اما این کار با استفاده از 8 فناوری به شکلی اصولی تر و کارآمدتر انجام می شود. فناوری هایی چون «اینترنت اشیا»، «رباتیک و هوش مصنوعی»، «نرم افزارها و اپلیکیشن های آموزشی»، «داده کاوی و تحلیل داده ها»، «زیست فناوری فرآیندهای شیمیایی»، «سنسور و machine vision»، «سطل زباله های هوشمند» و «بارکدها» که در این زمینه کاربرد دارند.

این کار با برقراری ارتباط مستمر، استفاده از ظرفیت و ترغیب مخاطبانی چون «شرکت های بازیافت پسماند»، «تولیدکنندگان خانگی پسماند»، «تولیدکنندگان عمده پسماند» و «مصرف کنندگان ثانویه» امکانپذیر است. این کار بازیافت، فروش و استفاده مجدد از پسماندها را به دنبال دارد.

ضایعات می توانند به اشکال مختلف جامد، مایع و گاز تولید شوند. اما بخش بزرگی از شیوه های مدیریت پسماند با پسماندهای جامد شهری سر و کار دارد که بخش عمده‌ای از زباله هایی است که توسط فعالیت های خانگی، صنعتی و تجاری ایجاد می شوند.

اما مدیریت این زباله ها مزایایی چون کاهش آلودگی، حفظ انرژی، ایجاد اشتغال و افزایش ارزش افزوده و ثروت در کشور. به همین دلیل استفاده از توانمندی شرکت های دانش بنیان برای این کار در کشور یک ضرورت ملی است. معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری نز به این حوزه ورود کرده است تا از توان فناوران داخلی برای تحقق مدیریت پسماندها در کشور کمک بگیرد.

مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری

#23