در اکثر مراکز صنعتی از جمله نیروگاه‌ها، پتروشیمی‌ها، پالایشگاه‌ها و سایر صنایع برای تأمین انرژی مصرفی، نیاز به احتراق سوخت‌های فسیلی است. در حال حاضر سوخت فسیلی مهم‌ترین منبع انرژی جهان محسوب می‌شود، سوخت‌های فسیلی به‌راحتی به دست می‌آیند و استفاده از آن‌ها ارزان است و از تراکم انرژی بالایی برخوردار هستند، به این معنی که هنگام سوزاندن مقدار زیادی انرژی در هر پوند تولید می‌کنند.

جریانات گازی خروجی از دودکش این واحدها حاوی مقادیر زیادی دی‌اکسید کربن است و تخلیه سالانه میلیون‌ها تن دی‌اکسید کربن در اتمسفر باعث تخریب محیط‌زیست و ایجاد تهدیدات بین‌المللی جدی برای کشور شده است.

این در حالی است که بازیافت دی‌اکسید کربن از دودکش‌های صنعتی می‌تواند راهی برای خلق ثروت برای کشور باشد. انجام این طرح و ایجاد فناوری مورد نظر از اهمیت بالایی برخوردار محسوب می‌شود، طرح جداسازی دی‌اکسید کربن از جریانات گازی حاصل از احتراق می‌تواند کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در راستای تعهدات بین‌المللی ایران و کاهش و در نهایت حذف آب مصرفی در فرایند تولید دی‌اکسید کربن را در پی داشته باشد.

همچنین جلوگیری از هدر رفت حجم زیادی از منابع کشور که به دلیل عدم استفاده از فناوری‌های نوین، تولید ثروت از گازهای گلخانه‌ای مانند دی‌اکسید کربن که انتشار آن‌ها مخرب محیط‌زیست است و افزایش تولید واحدهای پتروشیمیایی اوره، آمونیاک و متانول با مصرف انرژی و آب بسیار کم از دیگر مزایای این طرح محسوب می‌شود.

جداسازی دی‌اکسید کربن از جریانات گازی حاصل از احتراق همچنین می‌تواند تولید دی‌اکسید کربن جهت تزریق به میدان‌های نفتی با هدف ازدیاد برداشت را در پی داشته باشد. شرکت گازکربنیک صنایع غذایی بن چهارمحال اقدام به تولید این محصول در قالب طرح جداسازی دی‌اکسید کربن از جریانات گازی حاصل از احتراق با استفاده از فناوری غشایی کرده است.

شبکه ذینفعان این طرح وزارت نفت و پالایشگاه‌ها هستند که با حمایت مرکز طرح‌های کلان ملی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری اجرا شده و می‌تواند صرفه‌جویی ارزی به همراه داشته باشد.

مرکز ارتباطات و اطلاع‌رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری

#20