محققان در حوزه لیزر دریافتند، که با یهره مندی از روش پخش نوری و همچنین با کمک الگوریتم های سازی تصویر، میتوانند نقشه سه بعدی تغییرات جذب نور را  درون بافت انسان ترسیم کنند.
به گزارش مرکز ارتباطات و اطلاع‌رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری؛ چیدمان کلی روش پخش نوری به این صورت است که، در آن نور خروجی از نمونه استوانه‌ای،  آشکارسازی و پس‌ازآن پردازش می‌شود، در این روش منبع معمولاً به صورت آرایه ای از فیبرهای نوری به نمونه تابانده می‌شود و در هنگام انتشار در نمونه دچار پراکندگی‌های مختلف می‌شود، سپس شدت پرتو خروجی از نمونه توسط آشکارسازهایی که دور نمونه قرار داده‌شده‌اند، به منظور پردازش نهایی جمع‌آوری می‌شوند.
یکی از مزایای اصلی روش پخش نوری، قابلیت حمل آن است، درحالی‌که امکان جابجایی برای سیستم‌های استفاده کننده از روش‌های دیگر وجود ندارد، به همین دلیل در آزمایش‌های میدانی که به بررسی بیمار در یک دوره زمانی طولانی‌مدت نیاز باشد می‌توان از روش تصویربرداری پخش نوری استفاده کرد.

مطالعات پخش نوری در درون بافت انسان

اخیراً نیز مطالعاتی روی فعالیت‌های مغزی فضانوردان در فضا و یا اندازه‌گیری تغییرات حجم اکسیژن‌رسانی به عضلات پا در مسابقات شنا انجام‌شده که نتایج حاصل از آن حائز اهمیت است، همچنین استفاده از روش تصویربرداری پخش نوری برای نوزدان و کودکان و یا بیمارانی که از ایمپلنت‌های الکترونیکی مانند دستگاه تنظیم‌کننده ضربان قلب و یا سمعک استفاده می‌کنند، کاملاً بی خطر و بسیار ایده آل است.
 البته این روش ایرادی همچون قدرت تفکیک پایین و عمق نفوذ کم را دارد، که سبب می‌شود تومورهای عمیق از دید این روش پنهان بمانند، ولی با وجود این معایب، روش تصویربرداری پخش نوری همچنان به دلیل ارزان بودن و قابلیت حمل از موارد جذاب تحقیقاتی در حوزه تصویربرداری به شمار می‌رود.
همچنین با توجه به بررسی مقالات منتشرشده در این زمینه نشان داده  می‌شود که در دو حوزه پردازش داده‌ها شامل الگوریتم‌های انتشار نور در بافت و نیز ساخت آشکارسازی‌های حساس و انعطاف‌پذیر، جای کار زیادی وجود دارد بنابراین تا رسیدن این روش به نقطه اوج خود و رقابت با روش‌های موجود، هنوز زمینه‌های تحقیقاتی فراوانی در پیش است.
پایان پیام/32