به گزارش مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، مواد متخلخل به عنوان جاذب و کاتالیست استفاده می شود که از مهمترین ویژگی های این مواد می توان به افزایش سطح آنها اشاره کرد. مواد زمانی که دارای تخلخل می شوند سطح آنها به طور چشمگیری افزایش می یابد. اما شکل پودری مشکلی است که در هنگام کار با این مواد ایجاد می شود. پودر پخش و نگهداری اش سخت می شود. برای جلوگیری از ایجاد این مشکلات محققان پژوهشگاه مواد و انرژی بر آن شدند تا یک قطعه متخلخل بسازند. بنابراین طرحی با عنوان «ساخت و بررسي استحكام قطعات مونوليت سيليكايي داراي تخلخل دوگانه مزو-ميكرو جهت كاربرد بعنوان پايه كاتاليست» مطرح و در نهایت با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران معاونت علمی انجام شد.

محمود کاظم زاد آسیابی مجری این طرح پژوهشی درباره انجام آن گفت: در این پروژه برای ساخت یک قطعه متخلخل روی سیلیکا کار کردیم. سیلیکا یک سرامیک اکسیدی با قابلیت اصلاح سطح بالا است. البته با قرار دادن گروه های عامل بر روی آن می توان کاربردهای مختلف برای آن را متصور شد. چون در این طرح هدف ساخت قطعه مونوليتی، ارزيابی كارآيی كاتاليز در واكنش تهيه بيوديزل بعنوان معياری از كاتاليست مورد استفاده در مباحث محيط زيست و انرژی بود بنابراین با گروه های عامل خاصیت اسیدی را افزایش دادیم.

وی ادامه داد: اهمیت اجرای طرح در پیشگیری از آلودگی نانوذرات از یک سو و امکان توسعه واکنش های شیمیایی توسط محققان دیگر با استفاده از نمونه های مونولیتی بجای پودری است. این موضوع می تواند در بزرگ کردن مقیاس واکنش های بستر ثابت بجای بستر سیال مفید و مناسب باشد. زیرا در واکنش های بستر سیال با استفاده از مواد پودری مشکلاتی همچون انتقال جرم و بازیافت محصول بدلیل افت فشار ناشی از تجمع نمونه ها و گرفتگی فیلترها مطرح است.

عضو هیات علمی پژوهشگاه مواد و انرژی همچنین گفت: در چنین مواردی غالبا از گرانول به جای پودر استفاده می شود که موجب کاهش شدید سطح ویژه می‌شود. اهمیت انجام این پروژه در گسترش کاربردی فرآیندهای کاتالیستی و جداسازی هتروژن (جامد-سیال) و بازدهی فنی و اقتصادی این فرآیندها چه در مقیاس های کوچک و چه در مقیاس صنعتی بسیار زیاد و قابل توجه است.
انتهای پیام/25