لیزر از حدود سال 1960 در دنیا شروع‌شده است، یعنی 58 سال از عمر آن می‌گذرد، آمار و گزارش‌هایی که در دست است، نشان می‌دهد که بعد از صنعت ترانزیستور، لیزر دومین صنعت و تکنولوژی است که در همه زمینه‌ها ازجمله پزشکی و نظامی کاربرد دارد.
اما تاریخچه لیزر در کشور ما به سال 1352 بازمی‌گردد، ما حدوداً 14 سال از شروع لیزر در دنیا عقب بودیم، از این نظر خیلی خوب است، که دیرتر شروع نکردیم، اما از این نظر که در این حوزه چقدر خودکفا شدیم و توانستیم نیازها و مشکلات کشور را حل کنیم، چه سهمی از بازار دنیا را داریم و از این رویداد چقدر از دانشجویان ما احساس هویت کردند، قابل‌تحلیل است. این موضوع را هم دانشجویان باید بررسی کنند، هم ما که از ابتدای امر حضور داشتیم باید به پشت سرمان نگاهی بیندازیم.
منظور این نیست که تاکنون کاری صورت نگرفته است، اما این کارها چه میزان کاربردهای آن برای مفید واقع‌شده است موضوعی قابل‌تأمل است. در آن زمان به خاطر می‌آورم که یکی از دستگاه‌هایی اجرایی در حوزه لیزر؛ از چین انتقال تکنولوژی لیزر باعنوان "هلیوم نئون"  کرده بود درحالی‌که از سوی پروفسور جوان و محقق حوزه لیزر از این امر بسیار ناراحت شده بودند و با بغضی ابراز کردند که اختراع از ماست چیزی که ما اختراع کردیم و برای ماست چرا باید از چین انتقال تکنولوژی کنیم، ازاین‌دست کارها بسیار زیاده بوده است و جای نگاهی عمیق به عملکرد و صنعت را می‌طلبد.
در دوره ایی دیگر در کل کشور فقط 800 هزار گوشی موبایل وجود داشت، اما با تصمیم‌گیری درست و عالمانه جمعی از افراد، برنامه‌ریزی در طی دو سال نیم و همت بسیار عالی کارکنان مخابرات، زیرساخت فیبر نوری کشور از 5 هزار کیلومتر به 28 هزار و 500 کیلومتر ارتقاء پیدا کرد و به کمک آن اکثر مشکلات مخابراتی حل شد. پس این عقیده که در مسئولیت‌های اجرایی از افراد دانشگاهی استفاده نشود می‌تواند باعث شود که کلاه بزرگی بر سر کشور رود.

* محقق و استاد دانشکده فیزیک دانشگاه شریف