به گزارش مرکز ارتباطات واطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری،سازمان همکاری و توسعه اقتصادی( OECD)سطح فناوری محصولات و صنایع را به چهار دسته فناوری سطح بالا،فناوری سطح متوسط به بالا،فناوری سطح متوسط به پایین و فناوری سطح پایین تقسیم کرده است.

ماده یک قانون حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان به شرکت ها،موسسات خصوصی یا تعاونی هایی که هدفشان هم افزایی علم و ثروت، توسعه اقتصاد دانش محور و تجاری سازی نتایج تحقیق و توسعه باشد را شرکت دانش بنیان می دانند،در اصل شرکتی دانش بنیان است که محصول تولیدی آن حاصل تحقیق و توسعه در حوزه فناوری های برتر با ارزش افزوده فراوان باشد.

راهنمای فراسکاتی از رایج‌ترین دستورالعمل‌ها برای تعریف تحقیق و توسعه در دنیا برای تعریف تحقیق و توسعه به شمار می‌آید که جدید و بدیع بودن فعالیت،وجود خلاقیت در انجام فعالیت،عدم قطعیت به دلیل ابهامات فراوان،داشتن قابلیت بازآفرینی و یا انتقال و نظام‌مندی از جمله محورهای تعریف شده در این راهنما است.

هرچه میزان ویژگی‌های تحقیق و توسعه بیشتر باشد،سطح فناوری محصول هم بالاترمی رود.به طور مثال برای رسیدن به فرمولاسیون داروهای ضد سرطان ابهامات و عدم قطعیت های فراوانی وجود داردکه برای رفع این ابهامات تحقیق و توسعه زیادی لازم است و پیچیدگی های فنی زیادی هم وجود دارد.

ویژگی‌های تحقیق و توسعه و سطح بندی محصولات و صنایع به دو مرحله تقسیم می‌شود که در مرحله اول گروه‌های تخصصی در حوزه های مختلفی مانند برق والکترونیک تشکیل می شوند تا محصولات هر حوزه را از نظر پیچیدگی فنی،میزان تحقیق و توسعه مورد نیاز برای طراحی نسبت به هم رتبه بندی می شوندکه به این موضوع در اصطلاح سطح بندی درون حوزه ای می‌گویند و در همه حوزه‌ها انجام می‌شود.

در مرحله دوم برای اینکه شیوه ارزیابی در همه حوزه ها یکسان باشه همه گروه حوزه‌ های مختلف دو به دو با هم جلسات مشترک برگزار می کنند تا محصولات تولیدی خود را از نظرمیزان تحقیق و توسعه،زمان،تعداد نیروی انسانی مورد نیاز وهزینه مورد نیاز بررسی کنند و درنتیجه ممکن است محصولی از سطحی به سطح دیگری منتقل شود که این مرحله را همترازی حوزه‌های فناوری می‌نامند.

پس ازهمترازی،محصولات در سه سطح مختلف جای می‌گیرند.محصولات سطح یک دارای بالاترین میزان پیچیدگی فنی برای تحقیق و توسعه هستند و مشمول همه حمایت های قانون حمایت از شرکت های دانش بنیان می شوند.

  محصولات سطح 2 دارای پیچیدگی فنی بالایی هستند اما نسبت به سطح یک پایین ترند و از مزایای کمتری نسبت به سطح یک برخوردار می شوند.

محصولات سطح 3 نیز پیچیدگی فنی محصولات از دو سطح قبلی کمتر و از سطح پایینی در فناوری قرار می گیرند. 

تعیین سطح محصول دلیلی بر تایید آن نیست

البته صرف قرارگرفتن یک محصول در سطح 1 یا 2 دلیلی بر تایید محصول نیست بلکه شرکت‌ باید بتواند پس از سطح‌بندی ثابت کنند که دانش فنی طراحی محصول را دارند.این شرط باعث می شود شرکت هایی که دارای دانش فنی نیستندو صرفا فعالیت های مونتاژانجام می دهند مورد تایید قرار نگیرند.

علاقمندان برای کسب اطلاعات بیشتر از وضعیت سطح بندی می توانند به ادرس اینترنتی www.daneshbonyan.ir  بخش معیارهای تفصیلی ارزیابی مراجعه کنند و محصول خود را با سایر محصولات مقایسه و سطح فناوری آن را پیدا کنند.

پایان پیام /26