مطالعه تحقیقی تکنوویو (Technavio) در بازار جهانی نانوفنّاوری هوافضا در بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱، تجزیه‌وتحلیل دقیق برنامه‌های کاربردی این صنعت را (فضایی و دفاع و تجاری هواپیمایی) مشخص می‌کند.

به گزارش مرکز ارتباطات و اطلاع‌رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، آخرین گزارش تکنوویو (Technavio) در حوزه بازار جهانی نانوفناوری هوافضا، مهم‌ترین روندها را که انتظار می‌رود تا چشم‌انداز بازار مابین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ تحقق یابد را تجزیه‌وتحلیل می‌کند. تکنوویو (Technavio) یک روند در حال ظهور را به‌عنوان یک عامل تعیین می‌کند که می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی بر بازار اثر گذارد و به رشد و یا کاهش آن کمک کند.


حجم بازار جهانی نانوفناوری هوافضا تا سال ۲۰۲۱ به ۵/۹۵ میلیارد دلار افزایش خواهد یافت و در  CAGR (نرخ رشد ترکیبی سالیانه)  نزدیک به ۶ درصد در طول دوره پیش‌بینی‌شده است. استفاده از فناوری نانو یا نانومواد در اجزای هوافضا، برتری عملیاتی را تضمین می‌کند، خواص فیزیکی پلیمرهای ساختاری و غیرساختاری را افزایش می‌دهد و نانو و میکروحسگرهای کاربردی مورداستفاده در فضاپیماها را ارائه می‌دهند.

سه رشته در حال ظهور رونده بازار جهانی نانوفنّاوری هوافضا براساس تحلیل تکنوویو (Technavio) و تحلیلگران تحقیقاتی در زمینه هوافضا شامل ظهور هواپیماهای بدون سوخت، فناوری نانو در سیستم‌های جنگی دریایی، پیشرفت در فنّاوری استتار مورداستفاده در سیستم‌های هوابرد،   ظهور هواپیماهای بدون سوخت است.

اومانیو باسو، یکی از تحلیل گران اصلی  تکنوویو  برای تحقیق در زمینه هوافضا، می‌گوید: هواپیماهای بدون سوخت ساخته شده از  پانل‌های فتوولتائیک (PV) برای بهره‌گرفتن از سلول‌های خورشیدی جهت تأمین نیروی لازم برای موتورها استفاده می‌کنند.  مدل  Solar Impulse 2، یک نمونه اولیه از سلول خورشیدی دارای فیبر نانوکربن جهت تقویت استحکام ساختار سازه برای کاهش وزن کلی بدنه هواپیما است.

در حال حاضر علاقه بیشتری به بخش‌های تجاری و عمرانی برای استفاده از هواپیماهای بدون سوخت در برنامه‌های کاربردی مانند کشاورزی، عکاسی هوایی، نقشه‌برداری سه‌بعدی، حفاظت از حیات‌وحش و ارائه دسترسی به اینترنت در مکان‌های دور وجود دارد. این ابتکار منجر به توسعه جهانی صنایع هوافضا و صنایع دفاعی در پیشبرد راهبرد بلندمدت  توسعه مفهوم هواپیماهایی بدون سوخت قرار گرفته و در نتیجه باعث رشد بازار می‌شود.

 

  فناوری نانو در سیستم های جنگی دریایی

بسیاری از دولت‌ها بر استفاده از فناوری نانو برای ارتقای قابلیت‌های  سیستم‌های مبارزه با زیردریایی تأکید دارند. فناوری نانو برای طراحان از نظر طراحی، آزادی را فراهم می کند و به آنها امکان می‌دهد تا میکروحسگرهایی را تولید کنند که می‌توانند بر روی کف اقیانوس برای شناسایی زیردریایی های دشمن پراکنده شوند. در نهایت، مواد نانوساختار نقش مهمی در تولید کلاس جدید مواد پرانرژی ایفا می‌کنند و یکی از مهم ترین پیشرفت هایی است که محیط مبارزه دریایی در دو دهه آینده تجربه خواهد کرد.


اومانیو می‌گوید: تکنولوژی استتار، استفاده از اقدامات غیرالکترونیکی را برای ایجاد هواپیماها، زیردریایی، کشتی ها، موشک ها و ماهواره های کمتر قابل مشاهده یا غیرقابل کشف توسط سیستم‌های تشخیص را ارتقا می‌دهد. در حال حاضر، محبوب‌ترین مواد مورد استفاده در رادار جاذب ، توپ آهن حاوی قطعات نانوسکوپی است. انتظار می‌رود هند از یک قرارداد همکاری با روسیه برای اجرای طرح و توسعه نسل پنجم در سال های آتی استفاده کند. تلاش های تحقیق و توسعه مشابه در طول دوره پیش بینی در جهت بهبود فرایند، تاثیر مثبتی بر نرخ پذیرش فناوری نانو خواهد داشت.

در همین راستا ستاد توسعه فناوری نانو معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری به‌منظور هرچه بیشتر فناوری‌های نانویی در ایران فعالیت دارد.

پایان پیام/29