سعید روستایی حسین‌آبادی*

شاید تاثیری که علوم شناختی بر جنبه های مختلف علوم دیگر گذاشته است را بتوان به ارتباطات سلول های عصبی تشبیه کرد. همان طور که برخی از سلول های عصبی در شبکه های پیچیده و در هم تنیده موجود نقش نوعی واسطه را دارند که دو سیستم بزرگ و جدا از هم را به هم مربوط می کنند، علوم شناختی مثل چسبی می ماند که شاخه های بزرگ دانش بشری را به هم وصله  پینه کرده است.

همان طور که می دانید علوم انسانی و علوم تجربی دو شاخه مهم از دانش امروزی هستند که در گذرگاه تاریخ علم در نقاطی با هم تلاقی و با یکدیگر بده و بستان داشته اند. اما به جرات می توان گفت این ارتباطات هیچگاه به اندازه زمانی که علوم شناختی به مثابه یک دانش بین رشته ای به چسباندن این دو شاخه به یکدیگر کمر بست تجلی نیافته است. یکی از زمینه هایی که در آن نقاط برخورد علوم تجربی و انسانی بسیار چشمگیر است و نقش واسط بودن بودن علوم شناختی در بالاترین حد رویت می شود «آموزش و پرورش شناختی» یا «علم ذهن، مغز و تربیت» است. طبیعی است هنگامی که بحث آموزش و پرورش نیروی انسانی و جامعه در میان باشد سیاست در ورای پرده نمی نشیند و مثل سایر بخش های علوم شناختی زمینه توجه سیاستمداران و سازمان های اجتماعی و سیاسی بین المللی و منطقه ای ایجاد می شود.

سیاست های آموزشی و تربیت سازمان همکاری اقتصاد و توسعه به انسان ها و ملل مختلف کمک می کند که به زندگی مرفه تر و مشاغل بهتر دست یابند. چنین سیاست هایی میزان مشارکت اجتماعی را بالا می برد.

سازمان همکاری اقتصاد و توسعه متوجه شده است که پیشرفت اقتصادی و چرخه ثروت در یک کشور خاص و در جامعه جهانی تا حد بسیار زیادی به کیفیت آموزش و پرورش انسان ها وابسته است تا آنها را برای زیستن در قرن مدرن بیست و یکم تربیت کند. چنین نگرشی به آموزش و تربیت انسان ها، این سازمان را واداشته است تا به دنبال گسترش مبانی شناختی آموزش باشند چرا که بدون داشتن چنین دیدی به آموزش و تربیت امکان آماده کردن انسان ها برای مواجه با اقتصاد و سیاست امروز ممکن نیست.

*عضو ستاد توسعه علوم و فناوری‌های شناختی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری

منبع: isti.ir

پایان پیام/