فناوری‌های آموزشی  یا به اختصار (AECT) «مطالعه تسهیل یادگیری و بهبود عملکرد با ایجاد، استفاده و مدیریت فرآیندها و منابعی از جنس تکنولوژی های مناسب» تعریف شده است.

یکی از تفاوت‌های مبنای کار در حوزه فناوری‌های آموزشی شاید این باشد که همزمان با عرضه فناوری جدید، باید بازار و نیاز آن بازار را نیز به وجود آورد.

مغز و هسته سیستم آموزشی کشور ما هنوز سنتی و معلم محور است. آزمون‌های پایان دوره که در آموزش و پرورش و آموزشی عالی اخذ می‌شود، سال‌ها است که ملاک تعیین کننده ارتقاء یادگیرنده در مکانیزم آموزشی است.

با این همه دانش روز ثابت کرده است که آزمون‌های  تک بعدی و آموزش‌های سنتی راهکار کارآمدی برای توانمندسازی مخاطب آموزشی نیست.

امروز فناوری‌های زیادی در دنیا در حال عرضه است که پای آنها نیز کم کم به کشور ما باز شده است. به دلیل عدم آشنایی مراکز آموزشی با این فناوری‌های نوآورانه، استارتاپ‌ها و شرکت‌های فناور حوزه آموزش باید از طریق تبلیغات، رسانه‌ها و مهمتر از همه با استفاده از مراجعه حضوری، آنها را با مزایای این نوآوری‌ها آشنا سازند.

سیستم‌های مدیریت یادگیری lms یکی از روش‌های نوین و جدید آموزشی است که با جغرافیای کشور ما نیز منطبق است و می‌تواند باعث توسعه عدالت آموزشی نیز شود.

جریان‌های صوتی از طریق اینترنت و به صورت وبکست باشند یا پادکست ابزار خوبی در این زمینه هستند.

یادگیری الکترونیکی یا (ELearning) نیز نوع دیگری از یادگیری بر اساس فناوری‌های نوین است. یادگیری از راه دور به دلیل گسترش سریع کرونا و تعطیلی مدارس، یکباره به بالاترین ترند فناوری آموزشی 2020 تبدیل شد. این توفیق اجباری در کشور ما فضای فراهم کرد تا استارتاپ‌ها و شرکت‌های خلاق و دانش‌بنیان زیادی شکل بگیرند و مدارس و دانشگاه‌ها را با فناوری آشناتر سازند.

یادگیری به کمک ویدئو، فناوری بلاکچین، هوش مصنوعی واقعیت مجازی (VR) و واقعیت افزوده (AR)، نام دیگر فناوری‌های هستند که پتانسیل بالای در کشور ما دارند.

با توجه به وجود ظرفیت‌های قابل توجه در ایران، کار در این زمینه از توجیه مناسب اقتصادی برخوردار است.

البته بسیار مهم است که آموزش‌های نوین با اتکاء به تامین مالی از یادگیرنده بنا شود و متکی به کمک‌های دولتی نباشد تا بتواند دوام داشته باشد و رشد کند.

*کارشناس صنایع نرم و خلاق، مشاور و منتور اکوسیستم آموزش‌های نوین

منبع:isti.ir

پایان پیام/