قاف این جاست؛ زیر پای ما. چاره این جاست؛ در دست های ما. سیمرغ این جاست؛ در مغز ما. کیمیا برای ما، دیگر کمیاب نیست. ما همه چیز داریم. عرصه ی سعادت مهیاست. وقت کم داریم. راه دراز است. جوانان ما امید دارند. شور دارند. تخصص دارند. انگیزه دارند. سرزمین ما سرشار از فرصت است. جغرافیای اش پر از گوهر است. در این میان، خودباوری می‌خواهیم. باید برای توانمندتر شدن، تکیه گاهها را محکم تر کنیم. دارایی های فکری را اگر بهتر ببینیم، داشته های فیزیکی مان را محکم تر نگهداری خواهیم کرد. فرهنگ علم و فناوری، موهبت والایی است. چرخ های این سیستم است. اگر به اندازه و در مسیر باشد، راه فردا را بی دردسر در می نوردد. تا می توانیم باید توشه مان را از آن پر کنیم. فرهنگ مان را اگر درست کنیم، چیزهای دیگر، درست شده هستند. البته، بازآفرینی خرد فرهنگی اولویت ماست؛ خردی که پشتوانه ی تاریخی دارد. تاریخ ما حرف های بسیار دارد. خردمندانه باید از گذشته های مان درس بگیریم؛ از شیرینی هایش، از تلخیهایش، از پیروزی هایش، از شکست هایش. کارآفرینی ما، آنگاه ایرانی و خودی و موفق است که به تاریخ خودمان تکیه کنیم و فرهنگ خردمندانه گسترش علم و فناوری را عظمت ببخشیم. آن قدر مقاله داریم که سال های سال، بخواهیم محصول شان کنیم، دست مان پر خواهد بود. آن قدر متخصص و فارغ التحصیل داریم که کیفیت کار را با تلاش، بالا خواهند برد. آن قدر شرکت دانش بنیان داریم که نیازمند غیر نخواهیم شد. فقط باید بخواهیم، تا بسازیم. از خواستن ساخته ها، باید به ساختن خواسته ها عروج کنیم. همین ما را به ارجمندی مدام می رساند. به قله می برد. اگر گلایه ای هست، بر همه ما خواهد بود. همه اگر داشته هایمان را رو کنیم، خواسته هایمان را پی جو باشیم و منفعت مان را با جمع هم سو کنیم، حال همه ی ما بهتر خواهد شد. حال ایران خوش تر خواهد شد. اقتصاد دانش بنیان، بی حضور مردم، جایی در این مملکت ندارد. مردم باید شرکت های دانش بنیان را جدی تر بگیرند. فرزندان شان را مهره های اصلی این سیستم بدانند. از تولیدکنندگان، مطالبه محصول و خدمت خوب داشته باشند. تولیدکننده های خود را از مردم بدانند. اهالی فرهنگ و هنر و رسانه، اینها را به هم وصل کنند. "ایران ساخت هم البته می خواهد که چنین کند. چراغ این راه باشد. هر چند که جان پرنورش را، باز هم باید از مردم بگیرد. جشنواره ی ملی فرهنگی و هنری ایران ساخت گامی تاثیرگذار در راستای فرهنگ سازی و آشناسازی عموم جامعه با توانمندی های فناورانه و نوآورانه کشورمان است و در کنار سایر اقدامات موثر ستاد توسعه ی فرهنگ علم، فناوری و اقتصاد دانش بنیان تبدیل به رویدادی به یادماندنی شده است. چرا که این جشنواره با ایجاد تحرک در جامعه و توجه به محصولات ساخت ایران، مسیر حرکت رو به جلو و پیشرفت را سرعت ببخشد. ایجاد زیست بوم و فرهنگ کارآفرینی در کشور، با خودباوری، آغاز می شود، با آن ادامه می یابد، و پایان اش نیز با همان است. همه ی ما باید به این سوال پاسخ دهیم که چرا ساز خودباوری در داخل کشور، ناکوک است. چرا؟ نگاه فرهنگی مان اگر نسبت به خودمان خوب شود، خودمان هم خوب می شویم. کسب و کارمان هم سکه می شود. زبان هنر، شوق ها را برای کار کردن، صد چندان می کند. هنر نادیده نگرفتنی است. هنرمندان ما نمونه های خوبی از مردمان خودباورند. کارهای بزرگ را بلدند انجام بدهند. هنرمندان قمر جامعه هستند. هرچه جامعه خوب باشد، آنها هم پر نورند و قرص کامل. این ارتباط با رسانه ها شفاف تر و درخشان تر خواهد بود. رسانه های ما حواس ملت هستند. پیام درست، راه و چاره درست را نشان خواهد داد. برگزاری جشنواره ی ملی فرهنگی و هنری ایران ساخت" می تواند با بهره گیری از زبان هنر، راهگشا باشد. در اصلاح الگوهای نادرست فرهنگی رسوخ کرده در جامعه که مانع شکل گیری زیست بوم کارآفرینی شده اند، هم یاری گر باشد. آنگاه دیگر، دست های ما، بوی نفت نخواهد گرفت و کرختمان نخواهد کرد. موفق باشید.