کشـورهای توسـعه یافته، مصرف کننده ۸۰ درصد از منابع انرژی دنیا هسـتند و بخش عمده ای از این انرژی از سوخت های فسیلی مانند نفت، زغال سنگ و گاز تامین می شود که این موضوع به تولید گازهای گلخانه ای و در نهایت تشدید پدیده گرم شدن زمین می انجامد. 

به گزارش مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، در واقع مصرف بی رویه سـوخت های فسیلی به ویژه نفت، افزایش ارتفاع دریاها و زیر آب رفتن خشکی ها و جزایر از جمله عوارض توسعه ناپایدار در جهان است.

۲۰ درصد از جمعیت دنیا، ۸۰ درصد منابع انرژی جهان را مصرف می کنند و در حقیقت کشـورهای توسـعه یافتـه، مصرف کننده ۸۰ درصد از منابع انرژی دنیا هسـتند که بخش عمده ای از این انـرژی، از سوختهای فسیلی مانند نفت، زغال سنگ و گاز تامین می شود. این سوخت ها به تولید گازهای گلخانه ای و در نهایت تشدید پدیده گرم شدن زمین می انجامد. در چنین شرایطی، استفاده از انرژیهای جایگزین، مناسب و ممکن به نظر می رسد. 

بر اساس این گزارش، تا سال ۲۱۰۰ ارتفاع سطح دریاها می تواند تا ۶۰ سانتیمتر افزایش یابد، بالا آمدن سطح دریا نتیجه پدیده تغییرات آب و هوایی اسـت که خود در اثر انتشـار گازهای گلخانه ای ایجاد می شـود. 

افزایش دمای اقیانوس ها و آب شدن کوه های یخی عامل بالا آمدن سـطح دریاها به میزان ۱۸ تا ۵۰ سـانتیمتر تا سـال ۲۱۰۰ خواهد بود. این افزایش ارتفاع سطح آب در مناطقی مانند مجمع الجزایر «تووالو» که تا به حال ۹ جزیره آن زیر آب رفته فاجعه بار است. 

نیمی از جمعیت جهان در فاصله کمتر از ۱۰۰ کیلومتری سواحل زندگی می کنند. در عین حال میزان مصرف نفت در هر سـال، ۲ تا ۳ برابر میزان اکتشـاف آن است. مساله این نیست که چه زمانی آخرین قطره نفت روی زمین مصرف می شود، بلکه نکته مهمتر آن است که چه وقت میزان نفت تولیدی نمی تواند پاسخگوی اندازه مورد مصرف بشر باشد. 

قیمت نفت در حال افزایش است و سرانجام روزی فرا خواهد رسید که تامین نفت با بحران مواجه خواهد شد. این موضوع در صنعت حمل و نقل بسیار پراهمیت است چرا که ۹۷ درصد از خودروها از مواد نفتی به عنوان سوخت استفاده می کنند.

 کارشناسان بر این باورند که بین سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰، میزان تقاضا برای نفت از میزان عرضه آن فراتر خواهد رفت، واقعیتی که نشانه های آن از سال ۲۰۰۴ پدیدار شده است. وابستگی ما به نفت می تواند کاهش یابد به ویژه با ترکیب دو راه کار بهینه سازی مصرف انرژی و توسـعه انرژی های جایگزین، مانند سـوخت های به دست آمده از فرآورده های کشاورزی. موادی مانند روغن های گیاهی مانند کلزا و آفتاب گردان یا اتانول به دست آمده از چغندر قند، نیشکر و نشاسته می توانند به عنوان سوخت جایگزین مصرف شوند.

 با روند رو به رشـد کنونی، تقاضای جهانی برای انرژی تا سـال ۲۰۳۰ دستکم ۶۰ درصد افزایش خواهد یافت. این در حالی است که ۸۷ درصد از انرژی مصرفی در دنیا از منابع غیرقابل تجدید است. میزان تقاضا برای انرژی به طور متوسط ۲ درصد در سال افزایش می یابد. حدود ۸۷ درصد از انرژی مصرفی از منابع غیرقابل تجدید مانند سوخت های فسیلی تامین می شود. به منظور پاسـخگویی به این نیاز روزافزون، اسـتفاده از شـبکه ای که پسماند یک فرآیند را به عنوان ماده اولیه یک فرآیند دیگر به کار گیرد، ضروری به نظر می رسد.

پایان پیام/23