دانش، فناوري و نوآوري، بزرگترين ثروت كشورها در دنياي امروز محسوب مي‌شوند. درآمد حاصل از فروش منابع اوليه مانند نفت با درآمد حاصل از ارزش‌افزوده ناشي از توليد و ارائه خدمات در حوزه‌هاي فناوري، قابل مقايسه نيست. بسياري از كشورهاي دنيا بدون داشتن منابع مواد اوليه و انرژي، با تكيه بر دانش‌فني به كشورهايي ثروتمند و صنعتي تبديل شده‌اند. فرآيند توسعه اقتصادي دانش محور نيازمند زيرساخت‌هايي براي تجاري‌سازي يافته‌هاي پژوهشي و تسهيل مبادلات و انتقال صحيح فناوري است. يكي از ابزارهايي كه براي تسهيل فعاليت‌هاي توسعه فناوري، شفاف‌سازي و تقويت بازار فناوري در دنيا مورد استفاده قرار مي‌گيرد، فن‌بازارها مي‌باشند. فن‌بازارها همچنين تلاش مي‌كنند به ايجاد و يا فعال‌تر شدن بخش‌هاي مختلف درگير با مقوله تجاري‌سازي، مبادله و توسعه فناوري كمك كنند. با گسترش روزافزون اهميت فن‌بازارها در دنيا به‌عنوان يك ابزار قدرتمند توسعه و تبادل فناوري، ايده ايجاد فن‌بازار در كشور در سال ۱۳۸۱ شكل گرفت. با توجه به عدم ‌وجود تجربه مشابه در داخل كشور، فاز مطالعاتي فن‌بازار ملي ايران در همان سال در مجموعه پارك فناوري پرديس آغاز شد و مدل مناسب براي پياده‌سازي در ايران با توجه به شرايط و زيرساخت‌هاي موجود در كشور در سال۱۳۸۳ استخراج گرديد. شبكه فن‌بازار ملي ايران به‌عنوان تنها مرجع اطلاعات فناوري كشور، تحت نظارت پارك فناوري پرديس، با هدف رفع نيازهاي اطلاعاتي افرادي كه با مقوله تجاري‌سازي دانش فني و مبادلة آن سروكار دارند و نيز كمك به رفع مشكلات تجاري‌سازي نوآوري‌ها تأسيس گرديده است. پيرو ابلاغ ماده واحده «تعيين و احصاء فعاليت‌هاي مربوط به اقدام‌هاي ملي راهبرد كلان 1 و 3 نقشه جامع علمي كشور» توسط شورايعالي انقلاب فرهنگي به معاونت علمي و فناوري رياست‌جمهور (سال1391)، معاونت مسؤوليت اجراي بند 2 ماده واحده مذكور را به پارك فناوري پرديس (متولي شبكه فن‌بازار ملي ايران) تفويض نمود. بر اين اساس، پارك فناوري پرديس از طريق ساختار شبكه فن‌بازار ملي ايران، مسؤوليت ساماندهي فن‌بازارهاي عمومي كشور و ايجاد فن‌بازارهاي تخصصي در حوزه‌هاي مهم و اولويت دار كشور را برعهده دارد.