از زمان اعلام نام «کاملا هریس» به عنوان یکی از گزینه‌های معاونت رئیس جمهوری جو بایدن در صورت انتخاب، درباره ماجرای مهاجرت خانواده وی بحث‌های زیادی شده است. والدین وی دانشجویانی از هند و جامائیکا بودند که در دهه 1960 در قلب جنبش حقوق مدنی به آمریکا آمدند. آنها هیچ دارایی به نام خود نداشتند و فقط با چمدانی پر از رویا برای زندگی بهتر به آمریکا آمدند. آن‌ها به عنوان دانشجویان بین المللی به آمریکا آمده بودند. متأسفانه ، نگرش نسبت به جایگاه، ارزش‌ها و ویژگی‌های مرسوم مهاجران و مقوله مهاجرت در سالهای اخیر به طرز چشمگیری تغییر کرده است.

از سال 2017، سخنان ضد مهاجرتی دولت ترامپ ابرهای خاکستری بلاتکلیفی را در زندگی نزدیک به 1 میلیون دانشجوی خارجی ساکن ایالات متحده ایجاد کرده است. ابتدا این ممنوعیت مسلمانان  را شامل شد که به طور موقت از ورود اتباع خاورمیانه به ایالات متحده جلوگیری می کرد.

سیاست ICE در ژوئیه 2020 مطرح شد که می‌توانست هزاران دانشجوی بین المللی را در کشور ثبت نام شده در دانشگاه هایی که قصد دارند ترم را با دوره های کاملاً آنلاین باز کنند، اخراج کند.

در حالی که سیاست اخیر به لطف تلاش های تهاجمی و تلاش‌ها توسط افراد، گروه‌های مردم نهاد، گروه های مذهبی و شرکت‌ها لغو شد، یک نقطه مشترک توسط رسانه ها برجسته شد. آن‌ها اغلب بر این نکته تأکید داشتند که دانشجویان بین المللی 44.7 میلیارد دلار به اقتصاد ایالات متحده یاری رسانده‌اند. همچنین میلیون‌ها دلار درآمد از سوی دانشجویان بین‌المللی برای برنامه‌های دانشگاهی که نیاز به بودجه دارند، آورده شده و به تأمین یارانه کمک هزینه تحصیلی شهروندان آمریکایی کمک می‌کنند.

گرچه همه اینها درست است ، اما این تصور غلط را به وجود می آورد که دانشجویان بین‌المللی ثروتمند هستند و می‌توانند به راحتی راه خود را برای تحصیل پیش بگیرند و بدون هیچ مشکل مالی اموراتشان را می‌گذرانند، در آپارتمان‌های شیک زندگی می‌کنند و پول می‌دهند تا واحدهای درسی‌شان را بگذرانند. اما واقعیت این است که نیروی انسانی دانشجوی مهاجر خیلی بیشتر از این‌ها است و موهبت‌های بسیاری را برای آمریکا به ارمغان آورده است.

بسیاری از دانشجویان بین‌المللی، از ریشه‌های خود جدا شده‌اند و هزاران مایل دور از خانواده‌هایشان مشکلات و چالش‌های بسیاری را به جان خریده‌اند تا با دریافت آموزش، بتوانند به عنوان یک نیروی انسانی مفید اثرمند و کارآمد باشند.

دانشجویان مهاجر از آغاز شیوع COVID-19 مشکلات بسیار زیادی را تجربه می‌کنند؛ آن‌ها درد تنهایی را در آپارتمان های خود احساس می‌کنند ضمن این‌که فشارهای برجسته‌ای چون تبعیض و نابرابری را در تحصیل تحمل می‌کنند زیرا والدین به جای پس انداز برای بازنشستگی، تمام سرمایه خود را خرج تحصیل فرزندانشان در آمریکا صرف می‌کنند.

 اما اکنون با سیاست‌های جدید مهاجرتی و رویکرد دولت آمریکا، دانشجویان پس از فارغ التحصیلی وقتی برای یک کار درخواست می‌دهند، نگرانی‌های بسیار زیادی دارند، پذیرش این نیروی انسانی برای اشتغال از یک سو و نزدیک شدن هر روز به خرید بلیط یک طرفه به خانه، هزینه بسیار زیاد و ترک فرصت‌های کارآفرینی بخشی از دغدغه‌های دانشجویان در روزهای اخیر است.

دانشجویان مهاجر آمریکایی بیش از هرچیز درخواست دارند با شروع ترم پاییز، با این جامعه عظیم دانشجویی بین المللی به عنوان چیزی بیش از آن‌چه که تا کنون نگریسته می‌شد رفتار کند. آنان تقاظا دارند که با جامعه دانشجویی، به‌عنوان اعضای فعال جامعه برخورد شود؛ دانشجویانی که آرزو دارند محصول بعدی زیست‌بوم کارآفرینی باشند و به چشم افرادی نگریسته شوند که قرار است پای در جای پای کارآفرینانی مانند مدیر عامل تسلا ، ایلان ماسک و مدیر عامل گوگل ساندرا پیچای، یا دانشمندان برجسته بگذارند.

نیروی انسانی جوان و دانشجوی غیر مقیم آمریکایی می‌بایست به مثابه افرادی مقاوم ، سخت کوش و عاشق تنوع و ارزشهای این کشور و مردم آن شناخته شوند، نه به عنوان جاسوسان خارجی یا خیرین ثروتمند.

در این پاییز ، مهم است که مدیران دانشگاه‌ها، دولت‌های محلی کارهایی فراتر از سخن راندن برای جامعه دانشجوی مهاجر انجام دهند. شاید این به معنای برگزاری تامین کمک هزینه برای افراد نیازمند به مسکن و غذا، اعطای کرسی به دانشجویان بین المللی در نهادهای دانشجویی یا داشتن نماینده در جلسات سطح ارشد باشد. این پذیرش نقش دانشجویان بین‌المللی می‌تواند به بازتاب خواست‌ها، توانمندی‌ها و نقش آنان در رسانه ها و ایجاد راه حل کمک کند و با همکاری دولت های محلی دانش‌آموزان و دانشجویان مستعد مشتاق به تعقیب رویاهای خود، فرصت کارآفرینی داشته باشد.

منبع: سایت medium

گزارش از مرکز ارتباطات و اطلاع‌رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری

پایان پیام/24