*نرگس امراللهی 

دانشگاه‏ها با معطوف کردن تحقیقات خود بر روی موضوعات مرتبط با دریا و سوق دادن پایان‏‌نامه‏‌های دانشجویی در رشته‏‌هایی نظیر مکانیک، الکترونیک، عمران، متالورژی، فن‏‌آوری اطلاعات و ... می‌توانند به سمت فن‏آوری‏‌های دریایی، نقش به سزایی در توسعه فن‏‌آوری‌‏های دریایی داشته باشند.

جذب دانشجو در رشته‏‌های دانشگاهی می‌‏بایست با توجه به سیاست‏‏‌های کلان دریا محور کشور برنامه‌‏ریزی شود تا پاسخگوی نیازهای توسعه‌‏ای و در راستای چشم‌انداز بلندمدت کشور باشد. 

از سوی دیگر دانشگاه‏ها با به‌کارگیری ظرفیت‏های پژوهشی و تخصصی خود و مشارکت در طرح‌‏ها و پروژه‏‌های مرتبط با فن‌‏آوری‏‌های دریایی ازجمله در حوزه زیست‌فناوری، صنایع دریایی، دریانوردی و ... که در مراکز صنعتی و تحقیقاتی دریایی تعریف می‌‏شوند، می‌‏توانند پشتوانه علمی و دانشی مناسبی برای این‏گونه طرح‌‏ها فراهم آورند.

علاوه بر این، دانشگاه‌‏ها و دانشکده‏‌های علوم و فنون دریایی که وظیفه اصلی پرورش متخصصین حوزه علوم دریایی را بر عهده‌دارند، می‌‏بایست با بالا بردن کیفیت آموزشی و پژوهشی خویش موجب جذب دانشجوهای برتر کشور و تحویل فارغ‏‌التحصیلانی با بنیه علمی قوی‏تر به حوزه مسائل دریایی شوند.

در ایران ارتباط بین دانشگاه و صنعت در همه حوزه‌ها بسیار محدود است که صنایع دریایی و بیوتکنولوژی دریایی نیز از این قاعده مستثنی نیستند.

متأسفانه در حال حاضر ارتباطات پژوهشی مستمر و نظام‌‏مندی بین دانشگاه‌‏ها و صنایع دریایی وجود ندارد و همکاری‌های علمی مشترک به‌ندرت انجام می‌شود. هرچند که با توجه به موقعیت جغرافیایی استراتژیک دانشگاه هرمزگان که همان نزدیکی به دریای عمان و خلیج‌فارس است و همچنین وجود دانشکده علوم و فنون دریایی و بر اساس برنامه استراتژیک دانشگاه که توسعه در بخش دریایی است، در سال‌های اخیر قدم‏‌های مؤثری در برقراری ارتباط کارآمدتر با صنایع برداشته‌شده است.

اما این مسئله در کشور ما به‌خوبی تعریف‌نشده است که یکی از دلایل تعامل کمرنگ این دو نهاد، عدم اعتماد صنعت به دانشگاه است.

* عضو هیئت‌علمی دانشگاه هرمزگان