این روش با توجه به تعدد عوامل تخریب زمین در عصر کنونی که بنا به آماری، یک سوم سطح خشک کره زمین را شامل شده، به شدت مورد توجه کشورهای مختلف جهان قرار گرفته است.

کارآمدی

کشاورزی حفاظتی، پوشش دائمی خاک، حداقل اختلاط خاک و تنوع گونه‌ های گیاهی را ارتقاء و تنوع زیستی و فرآیندهای بیولوژیکی طبیعی را در سطح و زیرسطح زمین افزایش می‌ دهد. این سازوکار، به افزایش کارآیی مصرف آب و عناصر غذایی و  بهبود و پایداری تولید محصول کمک می‌ کند.

این شیوه به اندازه ای کارآمد است که عموما برای کلیه خاک برداری ‌های کشاورزی و مصارف زمین با شیوه ‌های سازگار به صورت محلی و منطقه ای قابل اجرا است. این شیوه شامل حداقل اختلاط مکانیکی خاک و کشت مستقیم بذر، پوشش مالچی آلی از بقایای گیاهی و گیاهان پوششی و تنوع گونه‌ های زراعی از طریق تناوب ‌ها است. در کشاورزی حفاظتی، اختلاط خاک از قبیل به هم زدن مکانیکی خاک به حداقل ممکن کاهش یافته و یا از آن جلوگیری می ‌شود.

بهبود تولید

این شیوه زراعی، یک زراعت خوب مانند عملیات به موقع را تسهیل می‌ کند و تولید کشاورزی دیم و آبی را بهبود می ‌بخشد. همچنین، این رویکرد همراه با سایر عملیات مفید شناخته شده مثل استفاده از بذرهای باکیفیت، مدیریت یکپارچه آفات، عناصر غذایی، علف ‌های هرز، آب و . . . مبنایی برای تولید پایدار کشاورزی به ‌صورت متراکم است.

از دیگر مزایای کشاورزی حفاظتی می توان به افزایش پایداری و تنوع زیستی، ترسیب کربن، صرفه جویی در کار، خاک ‌هایی سالم ‌تر، افزایش عملکرد و کاهش هزینه ‌ها اشاره کرد. مزایای اقتصادی که بهره‌ وری تولید را بهبود می بخشند.

این ضرورت ها در کشاورزی امروز سبب شده تا طراحی و اجرای پروژه ‌های الگویی کشاورزی حفاظتی و ترویج نتایج آن برای کشاورزان، در اولویت‌ های کارگروه تخصصی آب، خشکسالی، فرسایش و محیط زیست معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری قرار بگیرد.

مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری

17#