ایجاد هماهنگی میان بانک‌های ژن و زیست‌بانک‌های موجود در کشور برای جلوگیری از موازی‌کاری موضوعی مهم و واجب است. منابع ژنتیکی که اجزای سازنده حیات و سیستم‌‌ های زیستی هستند از مهمترین و کلیدی‌‌ ترین ذخایر هر کشوری محسوب می‌‌شوند که امروزه ارزشمند‌‌تر از ذخایر معدنی مانند نفت و طلا تلقی می‌شوند. به‌ طوری‌که این منابع، پایه و اساس کلیه تولیدات بیولوژیک اعم از غذایی، کشاورزی، دارویی و بسیاری از لوازم زندگی و صنعتی می‌‌ باشند و موفقیت در افزایش این تولیدات بر بهره‌‌ برداری از این منابع استوار است. البته هر گونه فقرزدایی و ایجاد امنیت غذایی و به‌ دنبال آن توسعه اقتصادی و اجتماعی مستلزم استفاده پایدار از این منابع پایه‌‌ای است.

بنابراین باید برنامه‌ریزی‌هایی برای تشکیل شبکه بانک‌های ژن کشور صورت گیرد. برای تحقق این برنامه نقشه راهی تعریف شد تا شبکه بانک‌های ژن کشور سامان یابد. حفاظت از این ذخائر بسیار مهم و ارزشمند است.

در این شبکه قرار بود اطلاعات همه بانک‌های ژن کشور جمع‌آوری و نگه‌داری شود. مدیریت این بانک‌ها هم ماموریتی بود که از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی به ستاد توسعه زیست‌فناوری معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری واگذار شد.

با تلاش‌های ستاد هم این شبکه راه‌اندازی و بخشی از اطلاعات جمع‌آوری شد اما به دلیل تغییر رویکردی در قانون، این طرح متوقف شد. بر اساس این ماموریت از سال 84 تا 96، حدود 16 هزار و 750 میلیـون ریـال از زیسـت بانک‌هـا مورد حمایت معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری قرار گرفت.

رئیـس کارگـروه زیسـت‌بانـک و ذخایـر ژنتیکـی سـتاد توسـعه زیسـت‌فنـاوری فناوری معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری*