منبع اصلی دریافت اطلاعات بشر از کیهان، کماکان جمع‌آوری نور از آسمان است. بیشتر اجرام آسمانی، به‌استثنای ماده و خورشید، دور و نسبتاً کم‌فروغ‌اند. ما به کمک تلسکوپ می‌توانیم اجرام نجومی را پور نور تر، واضح‌تر و بزرگ‌تر ببینیم.

به گزارش مرکز ارتباطات و اطلاع‌رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری؛ به طور کلی تلسکوپ یا اختر بین ابزاری برای جمع‌آوری اشعه الکترومغناطیسی( مانند نور مرئی) است. واژه تلسکوپ اکنون به طیف گسترده‌ای از ابزارهایی که قادر به تشخیص مناطق مختلف طیف الکترومغناطیسی و در بعضی موارد دیگر انواع آشکارسازها هستند اشاره می‌کند.
کلمه تلسکوپ از زبان یونان باستان می‌آید که در آن tele یعنی دور و skopein یعنی نگاه کردن و یا دیدن. این ابزار انواع گوناگونی همچون تلسکوپ نوری، تلسکوپ رادیویی، تلسکوپ اشعه ایکس، تلسکوپ گاما و تلسکوپ‌های درات با انرژی بالا را شامل می‌شود.
نخستین نوع تلسکوپ
اولین نوع تلسکوپ یعنی تلسکوپ نوری است، یک تلسکوپ نوری ابزاری است که نور را جمع‌آوری و عمدتاً از قسمت قابل رویت طیف الکترومغناطیسی برای ایجاد یک تصویر بزرگ استفاده می‌کند.
این تلسکوپ ها بر سه نوع‌اند، تلسکوپ‌های شکستنی که از عدسی‌ها استفاده می‌کنند، تلسکوپ‌های بازتبنده که از آینه استفاده می‌کنند همچنین تلسکوپ‌های کاتادیوپتریک که عدسی‌ها و آینه‌ها را ترکیب می‌کنند.
توانایی جمع‌آوری نور توسط تلسکوپ و نمایش جزئیات کوچک، به طور مستقیم به قطر عدسی شیء آن ( عدسی اولیه یا آینه که نور را جمع‌آوری و تمرکز می‌کند) مرتب است، هر چه این عدسی بزرگ‌تر باشد، تلسکوپ نور بیشتری را جمع‌آوری می‌کند.
بر اساس این گزارش؛ تلسکوپ پیشتر حاصل کشف صنعتگران است، تا اینکه اختراع یک دانشمند باشد، در زمان اختراع تلسکوپ، خواص عدسی‌ها و خواص نور مانند انعکاس و شکست، از دوران باستان شناخته‌شده بود و تئوریها در مورد چگونگی کار آنها، توسط فیلسوفان یونان باستان و دانشمندان جهان اسلام ارائه و گسترش‌یافته بود.
پایان پیام/32