هولوگرافی یا تمام‌نگاری یک تکنیک انقلابی است که می‌توان با استفاده از آن تصاویر سه‌بعدی از اجسام یا صفحه‌ها تهیه کرد.
به گزارش مرکز ارتباطات و اطلاع‌رسانی معاونت علمی، مناسب‌ترین نور برای ایجاد یک هولوگرام سه‌بعدی، نور لیزر است که منبع نوری منسجم و پیوسته‌ای را برای هولوگرافی ارائه می‌دهد که با توجه به ماده ثبت، نوع ثبت هولوگرام و البته میزان هزینه قابل توجیه برای تولید، لیزر مناسب انتخاب و استفاده می‌شود.
واژه هولوگرافی از دو واژه یونانی holos (به معنای کامل) و graphos (به معنای نوشتن) ساخته‌شده است و این تکنیک نخست با کاربردی ذهنی اختراع شد.در عکس‌برداری عادی اساس کار مبتنی بر ثبت شدت نور بازتابیده از شیئی روی صفحه حساس عکاسی است. درحالی‌که در تشکیل تمام‌نگار هم دامنه و هم‌فاز می‌باید روی فیلم حساس ثبت شود.
بر اساس این گزارش، در اواخر دهه 1940 میکروسکوپ الکترونی باکیفیت عدسی‌های الکترونی به قدرت تفکیک 5 آنگسترم محدود می‌شد. ازاین‌رو گابور روشی را برای غلبه بر این محدودیت پیشنهاد کرد. روش پیشنهادشده بر اساس تشکیل تصویر دومرحله‌ای بود، بدین‌صورت که ابتدا نقش تداخلی حاصل از برهمکنش تابش پراشیده از شیئی و زمینه همدوس باریکه مرجع تهیه می‌شد. توزیع شدت در نقش تداخلی ثبت‌شده روی یک فیلم بسیار حساس، تمام‌نگار (هولوگرام) را تشکیل می‌دهد. 
چیزی که در این مرحله از فریزهای تداخلی است که هیچ شباهتی به تصویر شیء ندارد. ولی این تمام‌نگاری داری این خاصیت است که هرگاه با نور همدوس مورد تابش واقع شود جبهه موج اولیه را تشکیل می‌دهد. در مرحله بعد با روشن کردن تمام‌نگار با نور همدوس (نور لیزر) تصویری از شیئی اصلی حاصل می‌شود که دارای بعد است یعنی از هر سو به فیلمی که مورد تابش لیزر است نگاه کنیم شیئی را به‌صورت سه‌بعدی می‌بینیم گویی که این خود جسم است که به آن تماشا می‌کنیم.

کاربرد هولوگرافی در  لیزر
اساس تمام‌نگاری به این صورت است که باریکه لیزر به‌وسیله آینه  که قسمتی از نور را عبور می‌دهد، به دو باریکه (بازتابیده و عبوری) تقسیم می‌شوند. باریکه بازتابیده مستقیماً به صفحه حساس به نور برخورد می‌کند، درحالی‌که باریکه عبوری جسمی را که باید تمام‌نگاری شود روشن می‌کند.  به‌این‌ترتیب قسمتی از نوری که از جسم پراکنده‌شده هم روی صفحه حساس فیلم می‌افتد. به علت همدوس بودن باریکه‌ها یک نقش تداخلی از ترکیب دو باریکه روی صفحه تشکیل می‌شود.

حالا اگر این فیلم ظاهر شود و تحت بزرگنمایی کافی بررسی شود، می‌توان این فریزهای تداخلی را مشاهده کرد.
فاصله بین دو فریز تاریک متوالی معمولاً حدود 1 میکرومتر است. این نقش تداخلی پیچیده است و هنگامی‌که صفحه را به‌وسیله چشم بررسی می‌کنیم به نظر نمی‌رسد که حامل تصویر مشابه با جسم اولیه باشد، اما این فریزهای تداخلی درواقع حامل ضبط کاملی از جسم اولیه است (هولوگرام انعکاسی یکی از انواع فراوان هولوگرام‌هاست.
بر اساس این گزارش، ستاد توسعه فناوری‌های لیزر، فوتونیک و ساختارهای میکرونی معاونت علمی، با رویکرد شکل‌دهی به بازار لیزر، جهت‌دهی به سامانه‌ای از عرضه‌کنندگان و همچنین تأمین و تخصیص منابع و مشروعیت بخشی به فناوری لیزر فوتونیک و ساختارهای میکرونی در معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری مشغول به کار است.

پایان پیام/32