این طرح پژوهشی با دو پیش فرض آغاز شد. نخست اينكه اغلب تحصيل‌كردگان ايران در نوشتن ضعيف هستند و برای رفع اين ضعف بايد به اولين دوره‏‌های آموزش نگارش يعنی دوره ابتدايی مراجعه كرد. دوم اينكه نوشتن هر چند مهارتی زباني است اما از مهارت‏‌های تفكر هم محسوب می‌‏‏شود و برای آموزش آن بايد قبل از اينكه به زبان پرداخته شود به مهارت تفكر توجه شود.

يكی از تكنيك‏‌هايی كه روان‏شناسان در تفكر مطرح می‏‌كنند، مهارت حل مسئله است و در تحقيقات جديد استفاده از روش حل مسئله در نگارش را مفيد و موثر می‌دانند. با اين دو پيش‌‏فرض آسيب‌‏شناسی مهارت نوشتن و آموزش نگارش به روش حل مسئله مد نظر قرار گرفت.

نگارش ضعيف اغلب دانش‌‏آموزان و دانشجويان و فارغ التحصيلان، اهميت مهارت نوشتن در توليد علم و گسترش مناسبات علمی و فرهنگی، استفاده محدود از شيوه‌‏های نوين آموزش نگارش در برنامه‏‌های درسی، عدم توجه به مهارت نوشتن در همه درس‏‌ها و دوره‏‌ها و  اهميت مهارت نوشتن در زندگی فردی و اجتماعی شهروندان را باید از ضرورت انجام این پژوهش دانست.

همچنین به گفته شهین نعمت‌زاده مجری این طرح پژوهشی، توجه همه جانبه به مهارت نوشتن در دانش‌‏آموزان دوره ابتدايی از موارد مهمی است که در این طرح به آن پرداخته شد. همچنین اهدافی مانند ارتقای آموزش نگارش و در نتيجه بهبود مهارت نوشتن در دانش‌‏آموزان دوره ابتدايی و تأثير نگارش مناسب بر سرعت‏‌بخشی به توليدات علمی در بلندمدت دنبال شد.

 وی همچنین بیان کرد: اگر دانشجويان نمی‌‏توانند به راحتی و به درستی بنويسند علت آن اين است که آموزش نگارش به آنها اشکال داشته است. اين اشکال را بايد در دوره ابتدايی که اساس آموزش آينده است، رفع کرد. نمی‌‏توان منکر شد که در آموزش رسمی  و برنامه‏‌ها و کتاب‏‌های درسی تلاش‏‌های بسياری شده است که شماری از آنها نيز مفيد و مؤثر بوده است. اما مسئله اين است که نگارش به عنوان بخشی از ضرورت زندگی بايد در همه درس‏‌ها وارد شود و محدود به درس خاص خود و زبان و ادبيات نباشد. همچنين بايد از شيوه‏‌های نوين آموزش نگارش نيز بهره برد. يکی از اين شيوه‌‏ها، روش حل مسئله است که در مواردی به بهبود نگارش کمک می‏کند.

گزارش از مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری

پایان پیام/25