مطالعات انجام ­‌شده در سال­ های اخیر، تحریک سلول ­های عصبی مغز با روش ­های مختلف غیرتهاجمی شامل تحریک الکتریکی، الکترومغناطیسی، نوری و فراصوتی را به عنوان راه ­حل ­هایی باارزش برای بهبود اختلالات حرکتی ناشی از سکته، اعتیاد، میگرن، افسردگی، وزوز گوش، دردهای مزمن و سایر موارد مشابه پیشنهاد کرده است.

هزینه مناسب  و ایمنی قابل قبول

با توجه به میزان شیوع این اختلالات در کشور، فعالیت در حوزه ساخت ابزارهای تحریک غیرتهاجمی مغز می­ تواند اقدامی نویدبخش برای افزایش کیفیت زندگی بیماران باشد. همچنین استفاده از این روش ­ها در کاربردهای تحقیقاتی مانند مطالعه­ عملکرد مغز نیز بسیار ارزشمند است.

با توجه به هزینه­ مناسب، امکان دسترسی به ایمنی قابل قبول این روش ­ها و از همه مهم ­تر، امکان پیاده ­سازی مدارهای مرتبط با توجه به ظرفیت­ ها و پتانسیل ­های فنی و مهندسی داخل کشور، می ­توان به ساخت دستگاه ­هایی برای تحریک غیرتهاجمی و عمقی مغز مبادرت کرد.

تحریک نواحی موردنظر به صورت غیرتهاجمی

اهمیت این چالش در یافتن جایگزینی برای روش شبیه سازی عمیق مغز  (DBS)است که مبتنی بر کاشت پروب درون مغز طی یک عمل جراحی قرار دارد.

در این روش فناورانه، ضمن حذف خطرات ناشی از فرآیند جراحی و کاهش صدمات و عوارض جانبی، می‌توان نواحی مورد نظر را به صورت غیرتهاجمی تحریک کرد.

با وجود این که روش اصلی موردنظر تحریک در این چالش، مدالیته الکتریکی انتخاب شده بود، انتخاب مکانیزم تحریک غیرتهاجمی و عمقی مغز در این چالش آزاد بود و می ­توانست به صورت مدالیته ­های دیگر نیز باشد.

این چالش که به عنوان نخستین گام های ستاد در حوزه برگزاری چالش های مرتبط با تحریک مغز با توجه به منابع نیروی انسانی، مراکز تخصصی، مراکز فناوری و زیرساخت های مناسب موجود در کشور هدف گرفته شده بود، با همکاری ستاد توسعه علوم و فناوری‌ های شناختی، آزمایشگاه ملی نقشه ‌برداری مغز و همکاری معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری به انجام رسید.

مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری

17#