ستاد توسعه فناوری حوزه انرژی معاونت علمی با بهره گیری از خلاقیت و توانمندی نیروی جوان برنامه‌های رو به جلویی را برای این حوزه در نظر دارد و این موضوع همان بحث مورد تاکید مقام معظم رهبری و رییس جمهوری است که بارها اعتماد و به کارگیری نیروی جوان مستعد را خواستار شده اند اما در سطوح پایین این نگاه مغفول مانده است.
به گزارش مرکز ارتباطات و اطلاع‌رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، هر یک از ما شرایط سخت را در زندگی تجربه کرده ایم اما امید به آینده همواره نیروی محرکی برای تلاش و سخت کوشی بیشتر است. کسب دانش یکی از مسیرهای پیش رو برای موفقیت است. همچنان که امروز در کشورمان جوانان خلاق و نوآور بسیاری وجو دارند و  با عزمی راسخ در مسیر خود حرکت می کنند. افرادی که با ایده های نو به کارآفرینانی در کشور تبدیل شده اند. نکته مهم در اینجا امید به آینده است. صلاح الدین کامرانی نیز یکی از جوانان همین سرزمین است که با وجود داشتن دکتری آبهای زیرزمینی از دانشگاه خوارزمی کار خود را در حوزه خدمات از سوله ای در خوزستان آغاز کرد. کاری که آغازی برای طی مسیر پر فراز و نشیب در زندگی او شد اما اکنون این جوان متخصص به دعوت معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در ستاد توسعه فناوری حوزه انرژی این معاونت پس از انجام مصاحبه ای علمی و تخصصی فعالیت خود را به عنوان کارشناس آغاز کرده است تا زمینه بروز استعداد و خلاقیت این جوان ایرانی محقق شود، جوانی که هیچ گاه نا امید نشد و به توانایی های خود باور داشت. پس با اعتماد به جوانان ایرانی مسیر پیشرفت کشور را با اتکا به تخصص و توانمندی این افراد هموار تر کنیم.
کامرانی که تخصص اش در زمینه آلودگی آب های زیرزمینی است درباره اهمیت این موضوع اظهار کرد: وجود خشکسالی و تنش های ناشی از کم آبی در کشور موضوعاتی همچون آلودگی آب های زیرزمینی و سطحی و روش مدیریت در زمان حاضر را به مساله ای حیاتی و شاید امنیتی در کشور تبدیل کرده است. چرا که کشور در حال توسعه ای همچون ایران برای مصارف مختلف آبی کاملا متکی به آب های زیرزمینی است. اما برداشت بیش از ظرفیت سفره های زیرزمینی خود عاملی در کاهش کیفیت آب های زیرزمینی است.
مصرف سالانه منابع آب زیرزمینی در کشور 70 درصد بیشتر از استانداردها
کامرانی ادامه داد: با افزایش برداشت و پایین افتادن سطح آب زیرزمینی و در نهایت کف شکنی در سفره ها، مجبور به استفاده از آب های عمیق تری هستیم که سن، املاح و آلاینده های بیشتر دارند که این مسئله در مورد بهره برداری از آبهای ژرف مطرح است. همچنین بر اساس آمار اعلام شده  مصرف سالانه منابع آب زیرزمینی در کشور 110 درصد بوده در صورتی که استاندارد تعیین شده 40 درصد است.
به گفته وی، در بحث تامین آب شرب علاوه بر آب های زیرزمینی از آب ذخیره شده در سدها هم مخصوصلا در کلان شهرها استفاده می شود که خشکسالی و کاهش بارندگی ها نسبت به میانگین بلند مدت سبب کاهش آب تجمعی در پشت سدها و در نتیجه کاهش کیفیت آن و افزایش آلاینده ها شده است.
علل آلودگی های زیست محیطی سفره های آب زیرزمینی
کامرانی نگرانی اصلی در مورد آلودگی منابع آب تجدیدپذیر را بیشتر مربوط به تحمیل اثرات منفی توسعه کشور در بخش¬های بهداشت، کشاورزی و صنعت بر آب های زیرزمینی دانست و گفت: هر فرد به طور متوسط در روز حدود 110 تا 130 لیتر فاضلاب تولید می کند که با توجه به روند سریع در افزایش جمعیت و مهاجرت ها و در نتیجه توسعه سریع مناطق مسکونی این رقم در حال افزایش است در صورتی که سیستم فاضلاب شهری حتی در تهران نیز تکمیل نیست. بنابراین استفاده از روش سنتی چاه جاذب برای دفع فاضلاب شهری ادامه پیدا می کند و در نهایت بخشی از این حجم زیاد به سفره های آب زیرزمینی رسیده و آلودگی ایجاد می کند.
وی همچنین با اشاره به کاربرد فناوری های تجدیدپذیر در این حوزه گفت: آب شیرین کن های خورشیدی و توسعه آن یکی از فناوری هایی است که می تواند برای تهیه آب شیرین صنعتی یا خوراکی کاربرد داشته باشد پس استفاده از این فناوری در نواحی جنوب کشور که دسترسی محدودی به آب شیرین دارند مفید است که در برنامه راهبردی این ستاد توجه به توسعه و سیاست گذاری در این حوزه مد نظر است.
وی در بخش بعدی سخنان خود به سیاست های وزارت کشاورزی در راستای افزایش تولید محصول اشاره و بیان کرد: در نتیجه این سیاست میزان برداشت از آب های زیرزمینی و استفاده از کودها و آفت کش ها رشد چشمگیری داشته است. همچنین آبیاری غرقابی در بخش های بسیاری از کشور هنوز مرسوم است که بر این اساس به طور متوسط حدود 30 درصد آب برگشتی کشاورزی دوباره نفوذ می کند که کیفیت این آب برگشتی قابل مقایسه با آب اولیه نیست و حاوی انواع کود و فلزات آلاینده است که در نهایت سبب آلودگی آبهای زیرزمینی می شود.

حرکت به سوی تفکیک آب شرب و غیر شرب
کامرانی در ادامه ابراز کرد: در بخش صنعت نیز پساب حاصله در بیشتر موارد به آب های سطحی ملحق شده و سبب آلودگی آب های سطحی و در نهایت آب های زیرزمینی می شود بنابراین در این بخش نیاز به نظارت شدید و اجبار به احداث واحدهای تصفیه در مراکز صنعتی احساس می شود. همچنین حرکت در مسیر تفکیک آب شرب و غیر شرب همچون ژاپن اقدام مناسبی است. این کشور در شهر توکیو دارای 4 خط لوله کشی آب شرب، آب غیر شرب سرد، آب غیر شرب گرم و آب تصفیه از پساب است. پس نباید انتظار داشته باشیم آب لوله همیشه کیفیت شرب داشته باشد چراکه در هیچ کجای دنیا چنین اتفاقی نمی افتد اما برای این تفکیک نیز در حال حاضر عزمی در هیچ یک از نهادهای کشور دیده نمی شود.
به گفته این کارشناس آب های زیرزمینی، در بحث کشاورزی هم باید تمام وزارتخانه ها به خصوص وزارت کشاورزی، وزارت نیرو و سازمان حفاظت از محیط زیست سیاست کلان مشترکی داشته باشند تا تنش های پیش آمده ناشی از کم آبی و آلودگی رو به بهبودی برود. همچنین بسیار ضروری است که قانون توزیع عادلانه آب مصوب 1361 به روز شود زیرا وضعیت منابع آبی مانند سابق نیست ولی در مورد صدور مجوزهای بهره برداری  از چاه ها در بخش کشاورزی امروزه هنوز از این قوانین استفاده می شود.
به گفته کامرانی ، معاونت علمی و فناوری در این زمینه برنامه های مناسبی دارد که انجام شده یا در حال انجام است و انتظار است با حمایت از جوانان خوش فکر و فعال بیش از پیش در آسیب شناسی کلان و ارائه راهکارهای علمی جهت عبور از تنش های این چنینی پیشگام باشد.
انتهای پیام/25