میثم طباطبایی
درحال حاضر ظرفیت تولید سـوخت زیسـتی در کشـور وجود دارد؛ اما عزم ملی در به کارگیری آن وجود ندارد. کشـورهای پیشـرفته دنیا همه از سـوختهای زیسـتی اسـتفاده می کنند و برنامه ریزی کرده اند که تا پنج سـال آینده، هواپیمایی که سـوخت زیستی استفاده نکند حق عبور از آسمان اروپا نداشته و باید جریمه پرداخت کند.
در کشـور ما نیز ظرفیت تولید سـوخت زیسـتی در قشم، اصفهان و کرمانشاه وجود دارد. ما می توانیم 10 درصد بیو اتانول به بنزین اضافه کنیم و ماده سمی MTBE را از بنزین حذف کنیم. ایـن موضوع در مورد گازوئیل و بر روی اتوبوسهای شـرکت واحد تسـت شده است. بیودیزل مصرفی مورد آزمایش دراتوبوسهای شرکت واحد تهران، از روغنهای مصرفی سوخته در رستورانها تهیه می شود، متاسفانه برخی از این روغنهای سوخته در حال حاضر در مرغداری ها مورد استفاده قرار می گیرد، این در حالی است که مصرف روغن سوخته در خوراک طیور مشکلاتی را ایجاد می کند.
به کارگیری روغن سوخته در تولید بیودیزل به این صورت است که ماده لزج کننده گازوئیل گرفته می شود و روغن سـوخته رستورانها با اسـتفاده از فناوری که در اختیار داریم، جایگزین ماده لزج کننده می شود و در نتیجه میزان آلاینده های ناشی از گازوئیل اتوبوسها کاهش می یابد.
در کشـور فعالیتهای زیسـت فناوری و اسـتفاده از این فناوری درحدی اسـت که می توان سوخت زیستی را
فراهم کرد اما عزم به کارگیری آن وجود ندارد. متاسـفانه این فکر در کشـور وجود دارد که برای تولیـد بیواتانول باید از ضایعات غذایـی از قبیل ضایعات ذرت استفاده شود و ایران ضایعات غذایی ندارد، این در حالی است که شرکتهای تولیدکننده بیواتانول حتی بررسی کرده اند که اگر ضایعات غذایی را حتی از کشورهای دیگر بخریم تولید بیواتانول برای ما مقرون به صرفه خواهد بود.
در واقع استفاده از سوختهای زیستی درشهرهای کشور مستلزم الزام در استفاده از آن و پذیرش آن از سوی
مصرف کننده است. برای رفع آلودگی هوا ستاد زیست فناوری اعلام آمادگی کرده است که در کیش از بیواتانول در خودروها با هزینه ستاد استفاده کند تا مشخص شود که این نوع سوخت نه تنها به موتور آسیب نمی رساند بلکه شتاب خودرو را نیز افزایش می دهد.
رییس کمیته سوخت های زیستی ستاد توسعه زیست فناوری معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری
پایان پیام/23