از آنجا که بیماران سالمند شرایط خاصی دارند نیاز است تا به جنبه های سالمندی آنها توجه شود. برای مثال ممکن است فردی به علت عفونت ادراری عملکرد شناختی اش تحت تاثیر قرار گرفته باشد. مسئله دیگری نیز وجود دارد. این بیماران عمدتا داروهای مختلفی مصرف می کنند و برخی از این داروها ممکن است بر روی یکدیگر اثر بگذارند. پس باید یکپارچگی دارویی مناسبی برای این افراد ایجاد کرد.

از سویی روند جهانی سالمند شدن مردم یک مسئله مهم است. تا چند سال آینده شاهد سه برابر شدن جمعیت افراد سالمند می شویم پس به این ترتیب شاهد سه برابر شدن مسئله اختلالات شناختی نیز می شویم. در جوامع در حال پیشرفت پیشرفت مثل کشور ما سرعت پیر شدن بیشتر است. یکی از علل این موضوع رنج بردن بیشتر ما از بیماری های عفونی و کاهنده طول عمر است. البته آلزایمر یا دمانس پدیده ای است که این روزها در حال شیوع است. با افزایش جمعیت سالمند مطالعه و تحقیق در این حوزه در کشور اهمیت بالایی دارد. 

در حال حاضر روشی برای پیشگیری از دمانس به صورت قطعی وجود ندارد. اما می توانیم توانمندی شناختی در افراد ایجاد کنیم تا در صورت بروز پروسه دمانس افراد بتوانند مقاومت بیشتری نسبت به آن داشته باشند. افراد با مراجعه به کلینیک های حافظه می توانند روند بیماری را به تاخیر اندازند. البته پیشگیری به این معنا نیست که با انجام اقداماتی از رخ دادن دمانس یا آلزایمر جلوگیری شود. اما امید بخش است که سالیان آینده با روش هایی که به آن واکسیناسیون علیه آلزایمر می گویند این مهم رخ دهد. اما در حال حاضر اقدامی به عنوان پیشگیری نداریم، برای تحقق این امر از کارهایی همچون توانمندسازی شناختی می توان بهره برد. 

همه افراد یک ذخیره شناختی دارند. درس هایی که خوانده ایم، اطلاعات عمومی و ارتباطات اجتماعی افراد همه و همه یک ذخیره شناختی ایجاد می کند که بعدها می تواند به ما کمک کند تا در مقابل آسیب هایی که به حوزه شناختی وارد می شود از آنها استفاده کنیم. هر چه میزان این ذخیره بیشتر باشد مقاومت افراد نیز بالاتر می رود و باید آسیب بسیار شدید باشد تا همه آنها را از بین ببرد.

باید آگاهی مردم نسبت به این موضوع بالا رود برگزاری رویدادهایی همچون «هفته آگاهی از مغز» توسط ستاد توسعه علوم و فناوری های شناختی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری یک گام موثر در این زمینه است. 

*عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران