ایمن سازی جانداران قرن ها است که انجام می شود و به طور کلی به عنوان مناسب ترین و مقرون به صرفه ترین روش برای کنترل بیماری های عفونی پذیرفته شده است.

به گزارش مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، تا بیست سال پیش، بسیاری از واکسن های دامپزشکی، موجودات غیر فعال شده بودند که با یک مکمل روغنی فرموله شده بودند. در بسیاری از موارد، این فرمولاسیون چندان مؤثر نبود. کشف سیستم های تحویل آنتی ژن، ایجاد واکسن های پیشگیرانه و درمانی نوین دامپزشکی را تسهیل کرد. برای شناسایی کاندیدهای واکسن در یک توالی ژنومی، یک رویکرد اساسی ایجاد شد که مبنای آن این فرض است که آنتی بادی ها به راحتی می توانند به سطوح دسترسی پیداکنند و ترشح شوند. بنابراین آنها کا ندیدهای واکسن ایده آل هستند.

این رویکرد، که به عنوان واکسن شناسی معکوس یا reverse vaccinology شناخته می شود، از الگوریتم های مختلف بیوانفورماتیکی برای پیش بینی موقعیت مکانی آنتی ژن استفاده می کند و برای ایمن سازی در برابر بسیاری از بیماری های عفونی موفقیت آمیزبوده است. بنابراین واکسن شناسی معکوس یک روش امید بخش برای کشف واکسن های نوترکیب علیه بیماریهای عفونی، انگلی وحتی متابولیکی است.

ما نیاز داریم که واکسن های ایمن تر و قوی تری داشته باشیم بنابراین با ترکیب آنتی ژنهای مختلف می توانیم علیه چندین سویه از عوامل بیماری زا ایمنی را ایجاد کنیم. ازاین رو به کارگیری روش های بیوتکنولوژی برای ایجاد کاندیداهای مؤثرتر واکسن ضروری است. پایان پیام/23