هر چند در نگاه نخست طراحی و تولید فناوری های مرتبط با حوزه توانبخشی شناختی هزینه بر است و ما فکر می کنیم تکنولوژی درمان گران قیمتی است اما به دلیل نتایج درخشان و اثربخشی این فناوری ها در توانبخشی شناختی اغلب آنها مقرون به صرفه هستند.

بیمه های بزرگی که در کشورهای اروپایی و امریکایی وجود دارند این درمان های فناوری محور را تحت پوشش خود قرار داده اند و درمان های سنتی تر را از لیست درمان های خود حذف کرده اند که این اقدام نشان دهنده اثربخشی بالینی و مالی این نوع از درمان ها است.

در ایران علاوه بر تمرکز بر سودمندی و اثربخشی بالینی باید سیاست گزاران و سازمان ها تلاش کنند تا بیمه ها را قانع به تحت پوشش گرفتن این نوع از درمان های فناوری محور کنند.

چند پیشنهاد برای کسب و کارهای نوپا در این حوزه دارم. تمرکز کردن بر سطح مداخلات که این سطح می تواند شامل تمرین و تحریک شناختی در قالب نرم افزارها یا گیم هایی که فناوری های پیشرفته یا ساده تری دارند باشد.

پس از آن تمرکز بر سطح مشاهده که این موارد می تواند کامپیوتر محور یا وب سایت محور باشند. در واقع ما در زمینه غربالگری های مبتنی بر فناوری کمبودهای زیادی داریم. هدف این است که این ابزارهای غربالگری در اختیار همگان قرار گیرد. همچنین اینکه مقرون به صرفه بودن این خدمات هم قابل ملاحظه است.

تمرکز بر سطح ارتقای کارکردهای شناختی که باید فعال و به روز نگه داشته شوند. این خدمات شناختی نباید صرفا افرادی را که مبتلا به اختلالات عصب رشدی را مورد هدف و برنامه خود قرار دهند. بلکه باید حتی به افرادی که دچار تاخیرهای شناختی، حرکتی و تکلمی هستند هم توجه کند.

در زمینه اختلالات عصب رشدی جای خالی ابزارهای تشخیصی و عملکردی محسوس است. اگر می خواهیم فناوری ما حتی در نقاط محروم و دور از دسترس کشور هم قابل اجرا و استفاده باشد حتما باید به مباحث ارزیابی و غربالگری هم در این زمینه توجه کنیم و صرفا هدف نباید ارائه بازی و برنامه ها بدون توجه به قبل و بعد آن باشد. در واقع استارتاپ ها باید تمامی سطوح پیشگیری، ارزیابی و غربالگری و در کنار آن درمان را هم در نظر بگیرند.

جای خالی گجت ها هم برای این اختلالات حس می شود. این گجت ها می توانند در زمینه های ارزیابی، درمان و توانبخشی به کار روند.

* رییس انجمن کاردرمانی ایران

منبع: isti.ir

#