قانون «حمایت از شرکتها و مؤسسات دانش‌بنیان و تجاری‌سازی نوآوری‌ها و اختراعات» که از سوی معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان رئیس‌جمهور تدوین و در سال 1389 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید، سرآغاز گسترده‌ترین برنامه دولت برای حمایت از شرکتها و مؤسسات دانش‌بنیان در سال‌های اخیر بوده است.
در این قانون موضوعات مهمی نظیر تشکیل صندوق نوآوری و شکوفایی و ارائه معافیت‌های مالیاتی و گمرکی به شرکت‌هایدانش‌بنیان مورد تأکید قرار گرفته است.
به دنبال ابلاغ آیین‌نامه اجرایی قانون و به استناد ماده 3 این آیین‌نامه، «کارگروه ارزیابی و تشخیص صلاحیت شرکتها و مؤسسات دانش‌بنیان و نظارت بر اجرا» در تاریخ آذرماه 1391 به دستور رئیس‌جمهور و رئیس شورای عالی علوم، تحقیقات و فناوری (عتف) تشکیل و معاون علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان رئیس‌جمهوربه‌عنوان رئیس این کارگروه منصوب شد.
اما حمایت از شرکتها و مؤسسات دانش بنیان، قبل از هر چیز مستلزم شناسایی این شرکتها و مؤسسات بود. به همین منظور، معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان کارگروهی را با عنوان «ارزیابی و تشخیص صلاحیت شرکتها و مؤسسات دانش بنیان و نظارت بر اجرا» راهاندازی کرد که مأموریت آن، اولا شناسایی مؤسسات و شرکتهای دانش بنیان، و ثانیا تلاش برای اجرا و فعال سازی حداکثری ظرفیت های این قانون است.
بنابراین به طور کلی فرآیندهای اجرایی کارگروه را میتوان به دو بخش «شناسایی و ارزیابی شرکتها» و «توانمندسازی و حمایت از آنها» تقسیم کرد.